Լոռվա Մարգահովիտում «երեխու նման» բույսեր են փայփայում, մեղուներ բուծում, քաղաքականությունից զրուցում

«Մեր աշխատանքը, մեր հորթերը, մեր գոմը», - Մարգահովիտցի Էմմա Մինասյանը թվարկում է այն ամենն, ինչ երբեք չեն թողնի ու գյուղից չեն գնա։ Մարգահովիտցի կինը գիտի, թե ինչու են իրենք մնացել գյուղում, բայց տան ջահելների ապագայի հարցում վստահ չէ՝ կմնան, թե մի օր ամեն դեպքում կթողնեն գյուղը հանուն քաղաքի։

Մարգահովիտը Լոռու մարզի ամենամեծ գյուղերից է, բոլոր կողմերից անտառներ ու սարեր են։ Բնությունը, որ գրավում է զբոսաշրջիկներին, նաև բիզնես է դառնում շատերի համար։ Էմմա Մինասյանի հարսը՝ Արմինե Մալաքյանը, հինգ տարի առաջ իր այգին փոքրիկ տնկարան է դարձրել։ Ասում է՝ ինքն արդեն բույսերին է հասկանում, բույսերն՝ իրեն։ Տնկարաններից պատվերներ ստանալը նոր իրականություն է գյուղացիների համար։

Մեղվաբուծության «Դարբնոց» գիտաարտադրական կենտրոնը 200 մեղվաընտանիք է բերել Մարգահովիտ։ «Դարբնոցը» մարդկանց սովորեցնում է ինչպես սիրել մեղուներին, հասկանալ նրանց լեզուն ու մեղվաբուծությունն իսկական բիզնես դարձնել։

«Դարբնոց» գիտակրթական ակումբում արդեն մոտ 200 ակումբական ունեն։ Մեղվաբույծներ Արման Մուրադյանն ու Վազգեն Միտոյանն ասում են՝ Մարգահովիտի անտառներն իսկական հրաշք են, շուտով անարատ բազմածաղկային մեղր կքամեն։ Արմանը Գարգառից է եկել մեղուների լեզուն սովորելու։ Նախկինում իր մեղվաընտանիքներից միայն դատարկ փեթակներն էին մնում։ Հիմա արդեն մասնագետ է ու կամաց-կամաց ավելացնում է իր փեթակները։

Սպիտակցի Լուսինե Պետրոսյանն էլ մայրաբույծ է դարձել։ Մարգահովիտի հատուկ պայմաններում մեղվի մայրեր են ստեղծում, որոնք նոր ընտանիքներ են ձևավորում։ Նա երանի է տալիս, թե մարդիկ էլ կարողանային ընդօրինակել մեղուների վարքագիծը։

Սավարյանների ընտանիքը Մարգահովիտի պապենական տունը հյուրատուն է դարձրել։ 20-ամյա թոռնիկը՝ Մարիամը, Երևանում ֆինանսական գործ է ուսումնասիրում, ամառային արձակուրդներին գյուղում է՝ բիզնեսին օգնելու համար։ Նա չի պատրաստվում մշտապես բնակվել Մարգահովիտում, քանի դեռ գյուղում գրավիչ զբաղմունքներ չկան։ Ասում է՝ գյուղի ճանապարհները բարեկարգված են, բայց դա դեռ քիչ է երիտասարդների համար։

Մարգահովիտցի հարևաններ Սիրանն ու Կարինեն ամեն օրվա սուրճի շուրջ քննարկում են ամեն ինչ, բացի գյուղատնտեսությունից։ Ասում են՝ հողն էլ առաջվա նման բերք չի տալիս։ Հիշում են, թե ինչպես երիտասարդ տարիներին ամեն ինչ հասցնում էին, իսկ հիմա գյուղում ապրելը դժվարացել է։ Տան ջահելները գործ են գտնում քաղաքներում կամ նույնիսկ հեռավոր Ռուսաստանում։

Գյուղի դիմագիծը փոխվում է, հին աշխատանքի կողքին նոր բիզնեսներ են ծնվում, բայց այս նոր մոտեցումները բավարար կլինե՞ն երիտասարդներին պահելու համար, թե՞ Մարգահովիտը միայն ամառային հյուրատուն կդառնա։ Պատասխան չկա, քանի դեռ բիզնեսները նոր են։